|
Сьпі, сыночак, ў калыбелі
Ў чыстай, мякенькай пасьцелі.
Я калыску пагайдаю,
Песьню-казку прасьпяваю,
Аб тваёй, сыночак, долі,
Калі выйдзеш ты у поле
Жыцьця труднага, цяжкога
Калі станеш ты на ногі…
Сьпі спакойліва, сынок,
Прагуляўшы ўвесь дзянёк,
Бо падросшы — не пасьпіш…
Стане думка прад табою
Сетку віць з ліхіх клапотаў
І абмые твар твой потам…
Сьпі, сыночак, ў калыбелі,
Хай зьбірае сілу цела,
Хай душа гартуе волю
Йсьці настрэчу лепшай долі.
Ты дзіця краіны беднай,
Акаванай ў пояс медны
Гора, злыбеды, нядолі,
Мукаў сэрца — цела болі;
Ты дзіця яе народу,
Век цярпячага нягоду
Ў прыгнячэньні, пад‘яремна,
Непавінна, задарэмна.
|
