Гэта старонка не была вычытаная
I дальш іх сьмерць ў абойме мук,
Адвагай дзіўнаю ўвабрана,
Крывёй іх змыты вуліц брук
I зьдзек над мёртвымі цяламі, —
То ўсё страніцы змогі той,
Якую мы вядзем няўпынна
Пры днёх Парыскіх успаміне
За панства волі над землёй…
Ідуць гады, мінае час,
Жыцьця старога рвуцца струны, —
Няхай для бітваў крэпіць нас
Ўспамін Парыскае Комуны.
Менск, 11/III 1921
|}
