Старонка:Збор твораў (Гартны, 1929—1932). Том 1.pdf/198

Бы гэты дубочкі, з табою мы, друг,
Халоднай зімою скаваны ў ланцуг,
Ў туманах абвіты наўкола густых,
І шчасьця ня бачым хвілінак сьвятых.
Ці зьявім калі маладыя мы сны,
Прыдучай да нас залатое вясны?
І ветрык ці скажа прынадным дзьмухом,
Што вольна і нам ўпіцца шчасным жыцьцём,
Ці вечна ў туманах блудзіць будзем мы
Нядолі і гора сібірнай зімы,

Капыль, 1912

|}