Гэта старонка не была вычытаная
Кінь пяро ты гэта, годзе клапаціцца,
З ім нам лепшай долі, сынку, не дабіцца.
Ты адзін ваяка на шырокім полі —
Ці-ж ты пераможаш гора ды нядолю?
Ці-ж адзін ты ў сіле з імі ваяваці?“
поэта
„Годзе, мая маці…
Ша, я дагадаўся:
Я пайду на працу —
Вось ужо сабраўся…
І ў пакуце, ў муках
Падыму я рукі,
Ды з зямлі сырое
Вырыю я тое
Семя лепшай долі…
Для цябе я болей,
Ніж жыцьцё патрачу —
Й нават не заплачу.
Ўсё зраблю, дастану,
І цябе, кахану,
Пракармлю, адзену.
Але йсьці на здраду
З музаю — ніколі
Я ня дам патолі.
Аджану сумненьне
Ў бойцы беспагаднай.
Покуль сілы маю
Спробую ня дацца;
За сваю ідэю
Буду я змагацца“.
маці
„Эх, сынок мой, будзе.
Йдзі хоць паабедай!
Бач, як ссохлі грудзі
Хворыя да званьня.
