|
Дзе быў пустыр, дзе рос палын,
Дзе ветры сіверу стагналі,
І шыр прывольную раўнін
Туманам змрокі адзявалі,
Дзе енк цяжарнае жальбы
Народу змучанага чуўся, —
Ў вагні вялікай барацьбы
Ўстаў край — Савецкай Беларусі.
З глыбін абуджанай душы,
Бы з буйна вірнае крыніцы,
К жыцьцю свабоднаму рушыў
Імпэт працоўных бліскавіцай.
Кіпіць, хвалюе ды раве
Уздым адноўленай радзімы
І к чыньню вечнаму заве
Працоўных строй непабядзімы;
Прад ім расчынены прастор
На постаць вызьвеўшае нівы;
І яснасьць сонца й пекнасьць зор,
І бег жаролцаў гаманлівых,
Дубоў вяковых сплёт карон,
І шыр нязьмераных абшараў —
|
