Гэта старонка не была вычытаная
Вось таму і пяю я аб ім,
Што ня ўспомніў пра гэта ніхто, —
Лістападам пяюць вераб‘і,
Сьпевы віснуць журбой у лістох.
На мяжы раптам ўскрылілі ветры
І памчалі на поплаў зьімшалы…
Піша вестку мне мілы Петра,
Што з Будзённым ідуць на Варшаву.
Піша мне, што пабеда за імі
І што воля ня схіліцца ніц.
Прыяжджай, працаваць будзеш зіму.
Ну, а я, як раней — бараніць!
Сам ты знаеш, што край наш змучаны,
Пасьля буры такой заняпаў:
Вось таму і пішу я рашуча
Сэрца працы аддай і запал!
Я чытаю слоў гэтых восень,
Што спляліся ў радкох, як лаза,
І шкадую, што не давялося
Быць у лесе — ў гурце партызан.
