Гэта старонка не была вычытаная
II
І пайду дарогай я пад хрып марозны
Ў край бяроз і елак, дзе калісь узрос,
Дзе на дол халодны тонкі сьпеў бярозы
Інеем пялёсткаў сыплюць у мароз.
Я прыду у вёску, дзе радная хата,
Ля парога ціха страсану свой сум.
Дзьверы мне адчыняць мілыя дзяўчаты,
Радасьцю рассыплюць чорную касу.
Пад акном пасадзяць і сьмяяцца будуць,
Што забыў я звычай іх зусім прасты…
І пачнуцца байкі, што гавораць людзі,
Толькі сыплюць словы, як з бяроз лісты.
„Кажуць тут у вёсцы, ты — поэт закляты —
Вельмі мала пішаш вершаў пра сяло“.
Што-ж сказаць вам, ціхія і худыя хаты,
Што з бакоў па пояс сьнегам замяло?!
