Гэта старонка не была вычытаная
Першы раз…
Помню, была стрэча,
Дзе цяпер дываном лісты,
— Ты маўчала, Гануля.
У той вечар
Шэпат кустоў не астыў.
Ой, ды ветры бярозы гнулі —
Палюбілі, відаць, як і я…
.......
.......
Сэрца маё — Гануля,
Радасьць мая!
Гаварыла ты мне а заводзе,
Пра каханьне шмат ведала слоў, —
І хмялеў я,
А ў сэрцы разводзьдзе
Новай радасьці хлынула зноў.
Я пакінуў ўжо быць грубіянам
І забыў
Свой юнацкі хмель.
Толькі-б радасьць мая акіянам
Кіпела, як і раней!
Знаю я, ты паедзеш зноў
На завод, дзе пяе варстат,
