Гэта старонка не была вычытаная
Скажаш ты
Ужо яму пра любоў,
Будзеш з ім песьні новыя ткаць.
Ну, а я,
Сабе сьціснушы грудзі,
Зноў пайду, дзе стаяць гады…
І вярнуся, калі восень будзе
Зноў такая, як і тады…
І цяпер, у сівую восень,
Калі дол ўсё жаўцее болей,
Сумна сеюць мяцеліцай сосны
Сумны шум
На шырокае поле.
Ня туляцца ўжо вечару болей
Ня курчавіць маіх валасоў:
На растаньні ківала нам гольле
Косамі жоўтых лістоў.
Вось і дрэвы ўжо выцьвілі інеем,
І асмужыўся першы сьнег.
Буду зноў
Чакаць я мілую,
Буду ў песьнях зьвінець той вясьне!
|}
