Старонка:Звон вясны (1926).pdf/33

Гэта старонка не была вычытаная

Ці ня ты звоніш песьняй цяпер?!
Ці ня ў ростань вачэй тваіх вугальлі
Гаварылі мне — ашчапер!..
Палюбіў, хоць і сам ня ведаў,
Што прысьніцца у белых снах…
.......
Толькі громы крывавілі беды!
І прышла маладая вясна…

|}