Старонка:Звон вясны (1926).pdf/49

Гэта старонка не была вычытаная

ТО НЯ СОНЦА ЗАХОДЗІЦЬ…

То ня сонца заходзіць, а ружы
Заківалі пялёсткамі ў небе,
Чырвань кідаюць нават на глебу…
То ня сонца заходзіць, а ружы.

Зачарованы палкасьцю ружаў,
Вецер кінуў купацца у хмарах,
Як юнак той ахоплены жарам,
Зачарованы палкасьцю ружаў…
........
Ой цямнеюць, цямнеюць цьвет-ружы,
Цені хутаюць неба і поле,
Заціскаюць пялёсткі да болю,
І цямнеюць, цямнеюць цьвет-ружы.

Глянь, загінулі ружы, сканалі!..
Неба пырскае сьлёзамі зораў…
Вецер нема прыціхнуў у горы,
І загінулі ружы, сканалі!…