Старонка:Звон вясны (1926).pdf/50

НЕШТА ЧУЮ…

Нешта чую, штось сэрца гаворыць
І шапоча, бы вецер бярозцы:
Дарам кінуў ты кветак сузор‘і,
Дарам кінуў палеткі у росах.

І шапоча, бы вецер бярозцы,
І шуміць кроў у жылах, як лісьце…
Дарам кінуў палеткі у росах,
Дзе зьбіраў ты праменьні калісьці.

І шуміць кроў у жылах, як лісьце;
Сэрца марыць жытнёвым прасьцягам,
Дзе зьбіраў я праменьні калісьці,
Ахмяляўся нэктарам жыцьця!..