Гэта старонка не была вычытаная
Не забыць мне, о не, не забыць!
Дзе узрос у курчавай лазе,
Толькі там… зараз гнуцца дубы,
На палі дым пажараў асеў.
Думкі, думкі! Нашто павісьлі
Вы ў прадоньні маіх вачэй?
Ці ня чутны вам рокаты Віслы,
Ці-ж яны гэтых слоў не званчэй?!
Знаю я, вецер ціш ня здуе:
На кусты селі сьлёзы рос;
І здаецца — зялёныя думы
Пацяклі у валосьсі бяроз.
