Гэта старонка не была вычытаная
Цябе паламала ўжо шмат завіруха,
Ніхто ад яе не ўсьцярог.
Маё тваю радасьць падслухала вуха,
Як стаў па зялёны мурог.
І рад я бясконца, што быць давялося
Ў зялёнай густоце лясной,
Хоць, праўда, ўжо хутка падкрадзецца восень
І новым апране цябе дываном.
Ўжо гэтае сёньня адчуць нават можна,
Ўжо бачу, як хвоі згінаюць свой стан.
Ім вецер іначай, ўжо болей трывожна
Пяе гуля-ля, гута-та.
