Старонка:Зорнасьць (1927).pdf/60

Так, ты забыла ўсё — яно навек мінула…
А ўсё-ж-ткі з памяці ня выганіш таго,
Што ціхай радасьцю жыцьцё маё кранула
І посьле водгуку на вокліч сэрца чулы
Пяшчотна-ласкава кранулася твайго.

1925 г.

|}