Старонка:Зорнасьць (1927).pdf/66

Давялося мне быць ў краі чараў,
Дзе узвышшы усьнежаных гор
Зорка сочаць нямыя абшары.
Тут пачуў я зурны перабор.

Ён мне здаўся прыгожым і блізкім,
Як жалейка ў губах пастуха,
Калі ён, як натхнёны музыка,
Можа разам іграць і ўздыхаць.

Кіславодзк, 1925 г.

|}