Гэта старонка не была вычытаная
І помсты злосная рука,
Навёўшы рулю пісталета,
Пад стогн жалобны Машука
Прабіла сэрца у поэта.
Вось тут цяпер каля гары,
Абросшай ліпамі і клёнам,
Пры бляску сонца і зары
Стаіць самотна белы помнік.
Машук, 1925 г.
|}
