Старонка:Зорным шляхам (1932).pdf/55

∗       ∗
∗

Здавалась, у зімовым сьне
Засьмяглі краскі пачуцьця…
Ды… лятуценьнем аб вясьне
Заваружыў іх, пэўне я.

Сягоньня шумнаю дзьвіной
Вясеньні пеніцца напе
І мой узвышаны настрой
К сонцу фэйэрвэркам узьляцеў

Я знаю — у спакоі вод
Магутна дрэмлюць бурань…
Ускалыхне іх ветру лёт
І сьвежай бурай мкнуць яны.