Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/101

Гэта старонка не была вычытаная

∗     ∗

Лятунковасьць, нерашучасьць,
Мая вясна, твае удаласьці
Дзён плывучых нямінучасьць
Зьмянае ў лета пэўнай сталасьці.

Сёньня я ня той, калішні
З вачыма — ціхімі заранкамі;
Вусны ўжо ня тыя вішні,
Як некалі вясны сьвітанкамі.

Юнаку было прынадна
Раскідваць звонка і ня лічачы
Сэрца мудрае ашчадна
Зьбірае дробкамі вялічачы.

Дзе кахаў нацяк, павеўнасьць,
Сугучнай зьбежнасьці магутнасьці,
Дзе шукаў адно напеўнасьць, —
Шукаю сёньня іншай сутнасьці.