Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/114

Маё сэрца поўна любасьці
Да радзімае мае,
Паміж тлумам у загубнасьці
Песьні помняцца твае.

І калі лучыць нягодная
Доля згінуць ў чужыне,
Ня ўздыхне душа ніводная,
Не ўспамяне пра мяне.

Толькі ты згаворыш пацеры
Над нядоляю маёй,
Толькі вочы мае мацеры
Затуманяцца сьлязой.

|}