Гэта старонка не была вычытаная
IX
Нябёскіх трамаў
Зьвісае край —
Віхура браму
Зламаў у рай.
О, божа, позьні
Твой голас слаб:
На райскай пожні
Ў сярмязе раб.
Зьбірае зораў
Гарох ў палу,
Каб імі гора
Гаціць імглу.
У нашых вёсках
Узьняўся гуд.
І ў адгалосках
Зрастае цуд:
Гаўядзе нашай
Сыцець чарод,
Буяе паша
Mаіх балот.
1922 г.
|}
