Гэта старонка не была вычытаная
Ў паветры мятульжыцца
Убор вясны раскошні,
Кружляючы, лажыцца
Бясшумны ліст апошні.
Рабіна ўжо чырвона,
Ня чуць птушых сьпяваньняў, —
І ў мяккіх шэрых тонах
Настрой ціхі кананьня.
І на кустох, на руні,
На йржоньні павуценьні:
І за гумном, за пуняй
Дрыжаць даўжэй суцені.
І сонца слаба ўсьмешка, —
Як мара, небарача,
Бо восень, вось, на ўзьмежку,
Бо восень плача, плача…
1924 г.
|}
