Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/72

Холад, сьцюжа… Сьцежка вужай
І размах.
Стыне сэрца ў паняверцы
Множыць жах…

Гнецца ніжай, к долу бліжай
Галава…
Лёс нямілы: — крыж пахілы
І жарства!

1923 г.

|}