Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/82

Ды халодны і стрыманы,
Не скажу патрэбных слоў,
Адыду ў мае туманы,
Ў неазначнасьць белых сноў.

І адтуль, як сказ баляды,
Сутуняючай парой
Будуць згадвацца пагляды,
Дараваныя табой.

1923 г.

|}