Гэта старонка не была вычытаная
II
Яна пяе
Ах, што ведаю я, што змагу, —
Чую ў сэрцы вясёлку-дугу;
А дзявоцтва гады, як прадвесьня, —
Як крыніца, зьвіняць па лугу,
Разьліваюць вясёлыя песьні,
Ах, што ведаю я, што пачну;
Мляўкі пах ап‘яняе вясну, —
А ў садку маладых лятуценьняў
Усё кветы, куды ні зірну,
Усё кветы ў абоймах праменьняў.
Ах, што ведаю я, што ільга —
Гэта сэрца стрымаць не мага
Ў ім і кадзіва сноў, і ўздыханьні;
А ружовая хмарка-туга
Росіць любыя рожы каханьня.
Ах, што ведаю я, што зраблю.
Не схаваць мне таго, што люблю,
Не ўтаіць сарамязьліва-квола,
І хацела-б згубіць, ня згублю…
Сэрца, сэрца, ня біся вясёла!
