Гэта старонка не была вычытаная
Падышла і схілілася: „Годзе!
Супакойся, маë небарача,
Гэта толькі тваё ліхагодзьдзе
Усьміхнулася дзіка й лядача.
Ціхамірнага часу над намі
Сьпеюць радасьці сьветлымі днямі“.
Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/97
