Старонка:Каб жыць, сьпяваць і не старэць (1931).pdf/20

Гэта старонка не была вычытаная

сусьветных бунтаў ліхтары
і промін выклічуць удодні,
Ня ўспомняць нашчадкі тады
яго і тысячы падобных?

Ты чуеш, скептык малады?
І многа іх такіх, як Роткін —
Кладуць апошнія гады
Да постамэнту пяцігодкі.

Консьпірацыйны змрок вачэй
даўно ў сьвітанках сьвежых згінуў.
Мы ночы думалі пільней
над недахопамі тканіны.

Віднейшая прад намі даль…
Расьце романтыка другая,
і добраякасны паркаль
краіна працы вымагае.

Я веру ў маладосьць маю
і ў нашых „старычкоў“ нязломных —
На ткальнях, сьлёсарнях ці домнах
ў зашмальцаваную сям‘ю,

ў яе працоўную адвагу, —
і так, як некалі ў баёх,
у мірных бойках, мірных днёх
мы атрымаем перавагу
пад тым-жа сэрцу дарагім,
пад тым-жа слаўным і старым
пад баявым Чырвоным сьцягам.

1930

|}