|
За словы п‘янае трызьні
Мне крыўдна і ніякавата…
Юнацтва нашага агні
Бацькі куплялі ў казэматах.
І вось цяпер, нібы праз сон —
Праз нашы гульні, песьні нашы
Ўстае ў затоцы змрочных дзён
Вастрог… і брудная „параша“,
Маўклівасьць… Жудасьць… Цемра… Ноч.
І нават зоры не гавораць…
Чарнее неба палатно,
Сьцяной абнесен панадворак.
Сьвітае… Бразгат каля брам…
І павялі… забіць, скалечыць…
Пракляцьце вам, пракляцьце вам,
Забойцы волі чалавечай!..
Бацькі! Вы ўквечаны ў вякох,
А мы… ў гадох пакуты вашай
Смакталі ў матак малако,
Пакутвалі над маннай кашай.
|
