Гэта старонка не была вычытаная
…Была ціхакрылая ноч,
І ветры, хлусьлівыя ветры.
А вораг вужакай падпоўз,
Падкраўся, як ноч няпрыкметна,
Спынілі… траіх павялі…
Быў кожны з іх сэрцам сагрэты…
І бачылі, чулі палі
Расстрэл комсамольскіх поэтаў.
∗
∗ ∗ |
Зьвяры!
Катаваньнем ня нас
Прымусіць забыцца на зброю, —
Мы помнім,
Шануем шточас
Сваіх комсамольскіх-герояў.
Балючыя скаргі душы,
Жальба па братох і настроях…
Ня можна нічым задушыць
Натхнённае і маладое!
І мы,
Што жывем і расьцем
У эру вялікіх прадвесень,
Даем абяцаньне — сьпяем
Канцы недатканых поэм,
Канцы недапісаных песень.
