Гэта старонка была вычытаная
І за працу прымемся пільней,
За падмурак гмахаў векапомных…
Ў гэтым радасьць нашых дзён-падзей
Напярэдадні сусьветнай помсты.
1929—1930
Майму пакаленьню
Війся, песьня-грайка,
Ня ціхні ў сэрцы, жар…
Расшпіленая майка,
Мосенжавы твар.
Ня нам, ня нам капацца
Ў завілінах гадоў…
Мы помнім окупацыі
Агонь і кроў.
І калі адновіцца
Апошні бой, —
На ката Балаховіча —
Наб‘ем набой.
Нам болей ня прысьніцца
Час гвалту і тугі —
На Доўбара-Мусьніцкага —
Набой другі.
