|
„А й што-жъ гэта за искушення, |
Альбо гэтакую:
|
„Граю-граю, вясялюсь, |
При этомъ мой спутникъ едва не пустился приплясывать подъ вліяніемъ, вѣроятно, выпитой „кватырки“.
Дыкъ здаецца слухаў бы яго, дай годзи, — спраўды, паничику. Ну, дакъ гэто ёнъ мацери й каа: „пашлиць сватоў, д’ Адарки, да й подзи!“… А!! ну, што тутъ ёй рабиць? Вѣдама — баба, яна и зъ аладками ня ўправицца, а ня то штобъ съ гэстакимъ, мась-пане, дзѣцюкомъ. Приходзиць гэта яна да мяне, челамкаецца, дай каа: „Будзь ласкаў, Иванъ, будзь у мяне сватомъ, ничуога зъ Майсеемъ сваимъ ня зраблю: хоче, бачъ, ўзаць Адарку. Шигалеву!“ — Ну, я, якъ той каа, вѣдама, ку: „Добре! буду сватомъ!“ — Иду гэта я до ихъ гасподы. А хлопецъ на знае, куды насъ, сватоў, пасадзиць, бо насъ, прабачайце паничику, двухъ сватоў было: я и дзяцька Ндрей (Андрей). Ну, мы й почали раду радзиць наконта пасагу, да куольки гасцей зваць, ажъ, гаспадыня наставила на стуоль ўсяго ўсялякога: и свинячаго и караўячага, наклала аладакъ, спекла яешню, прине́сла гарѣлки и зачали яны насъ частуваць, якъ гэта заўседы ў добрыхъ людзей ля сватоў бывае. Бо спраўды кажуць: „свату перша чарка, и перша палка“…. И примусу было до́сыць, памалилися мы гэта Богу, подзякували гаспадыни, та й зачали гадаць, ци йсци, ци не йсци; ну, якъ можа, вы й сами вѣдаеце: бабы заразъ дрыва прино́сяць и пачинаюць личиць, ци будзе ў цотъ, ци ў лишку. Ажъ якразъ — ў лишку: знацца нима чаго сядни йсци, а дзѣцюкъ, слухайце адно паничу, пачуў, спужаўся, стаў прасиць, йсци заразъ — Ну, кажу, на треба хлопца мучиць, хадземъ, Ндрей, можа, Богъ поможа“. — Памалилиса Богу, узяў я лусту хлѣба, а дзяцька’ Ндрей пляшку гарѣлки, дай пайшли до Шигаля. Ну, гэта можа вы сами вѣдаеце, — стали мы подъ вакномъ, дай ка’емъ: „Пусцице, людзи добрые, наначъ!“ — А бацьки адказуюць: „Добрае здароўе, хадзеце ў хату!“ — Прыйшли мы гэта ў хату; „добрый вечаръ!“ кажемъ, пляшку паставили, лусту налажили, а Ндрей и каа: „А ци ня маеце ціолушки до продажи?“ — „Маемо и продамо̀, абы купцы!“ адказываюць бацьки — гэта, знацца, што дачку свою хочуць аддаць. Мы вельми были рады, бо як той каа казаў, добре енъ казаў, — свату альбо штаны, альбо па штанамъ. Ну, мы й пытаемъ,
