Старонка:Календарь Сѣверо-Западнаго Края на 1889 годъ.pdf/143

№ 19.

Ой, ой чукъ! Марусина
Хвартухъ варушицца,
Андаракъ трапечацца,
Маладзецъ пацѣшицца.

№ 20.

Штожъ за неволюшка
Да дзѣвочкай дорожиць,
Кали есць на примѣтушкѣ
Да другую палюбиць?
На горы высокенькай
Два дубы стаяць,
Подъ тыми дубочками
Два дружка ляжаць.
Дзѣўка прихадзила, распрашивала:
— „Немаль майго миленькога
— „Дружка памижъ васъ?“
Магила атвѣчала:
— „Нема тутъ яго,„
Другой разъ наптарила:
„Призабудль на яго.“,
Што же ты Салавьюшка
Смутенъ не вяселъ?
Голоўку да павѣсиуши,
Корму на клюешь?
— Кляваў бы-бъ и зернушки
Дакъ волюшки гѣтъ,
Запѣў бы-бъ я —
Дакъ голасу нѣтъ,
Зъ винаграду вѣтка
Да па мору плыла,
Отъ крутенькаго беражку
Валной отнесло.

Ниже мы помѣщаемъ доставленныя намъ два стихотворенія на бѣлорусскомъ языкѣ, какъ попытки искусственной поэзіи:

Ноччу ў сялѣ.

Свѣциць мѣсяцъ зъ неба,
Зерочки^[1] мигаюць,
Крыша Божай церквы
Якъ золото ссяе.

∗
∗ ∗

Во — уже й поўначъ…..
Камянки патухли….
Спиць людъ працавиты
Гоманъ, гудъ ущукли.

∗
∗ ∗

Туольки ня ущукли,
Зыйшоўшись ле хаты,
Ласые да жартаў
Хлопцы и дзѣўчата.

∗
∗ ∗

Ихъ вясёлый гоманъ
Звуонки, галасисты,
Нач’раўчакъ ракоче
Падъ дубамъ галлистымъ.

∗
∗ ∗

К’гарнымъ дзѣўкамъ хлопцы
Любець пригарнуцца,
Кала чарнабровыхъ
Якъ саколы ўюцца.

∗
∗ ∗

Дзѣсь ў чистуом полѣ
Зихциць аганёчекъ….
Тамъ сабаки брешуць,
Тамъ дзвиниць дзваночекъ….

∗
∗ ∗

То пасуцца кони….
Кала аганёчка,
Начлежники — хлопцы
Спаць лягли радочкамъ.

∗
∗ ∗

Вѣцяръ на дзяреўяхъ
Галлячко качае,
Драмату начную
Зъ лисцяў праганяе.

∗
∗ ∗

Якъ малыя дзьци
Лисцяйка лапоча….
До̀ли шумиць траўка….
Дзѣсь цыркунъ стракоча….

∗
∗ ∗

Зерки жъ, неба вочи,
Зъ неба пазираюць,
Маць — сырую землю
Свѣтамъ заливаюць.

Н. Ф.

Муогилки.

Вой магильникъ…. туть заўсёды,
Якъ старые мнѣ казали,
Щей за панщину и раней
Ўсе небуощикаў хавали.

∗
∗ ∗

Сумно такъ тутъ…. подъ старыми
И бярозами й елями,
Не раўняючи якъ гряды
То магилки и зъ хрестами

∗
∗ ∗

Спьяць небуощики святые,
Спьяць падъ дзерномъ не проснуцца,
У хаты руодныя николи
Дзѣсь небоги не вярнуцца.

∗
∗ ∗

Не вярнецца мужъ да жуонки,
Штобь бъ абняць сваю зяўзюльку,
Не вярнецца бацька къ дзѣткамь,
Не загляне къ имъ у люльку.

∗
∗ ∗

Братъ да сясцёръ не вернецца,
Маци къ дзѣтачкамъ не придзе.
И каханакъ да каханки
Зъ падъ земли уже не ввыйдзе.

∗
∗ ∗

Нуоччу цёмнаю не будзе
Заглядаць ёй ў ясны вочи
И не будзе жартаваць зъ ёй
Да глыбокай цёмнай ночи.

∗
∗ ∗

Не прытулицца да серца
Енъ сваей дзяўчины милай
Не!… бо нельга аткапацца
На свѣтъ Божій зъ магилы.

Д. К — ко.

1. Звѣздочки.