Старонка:Каля тэрасы (1929).pdf/28

Гэта старонка не была вычытаная

туцыйную монархію на манер Ангельшчыны і іншых культурных краін.

Сысой. Ды як…

Ударнік. Калі захоча большасьць, вядома… яны-ж абраньнікі народу… яны-ж…

Сысой. Я ня хочу монархіі, вот тут мы ўсе, вунь, што гудуць там, — тады што?!

Ударнік. Дык гэта я так толькі кажу, чаго вы! Устаноўчы збор будзе разьвязваць і іншыя пытаньні.

Сысой. Пра зямлю?

Ударнік. Ну так, скажам, пра зямлю: як валадаць, хто мае права валадаць. Ці трэба выкуп на зямлю памешчыкам, ці так бяз выкупу…

Сысой. Дык той збор можа прымусіць мяне плаціць за зямлю памешчыкам?

Ударнік. Ат, які вы! Калі пастановіць!

Сысой. А мне такой пастановы ня трэба. Мне трэба такая пастанова, якая… якая мне трэба. Во! — на чорта мне тады той Устаноўчы збор? (Плюецца. Адыходзіць).

Ударнік (усьлед). Вас бальшавікі з‘агітавалі, пазьбівалі з правільнай дарогі. Чэрнь!

ЗЬЯВА II
Барыка, ударнік

Барыка. Ха-ха! Злуяцеся, гаспадзін ударнік? Цяжкавата з народам гаварыць… вам, га?

Ударнік. З цёмным народам, так, цяжка… аа…

Барыка. А з сьветлым, беленькім, куды лягчэй, ха-ха!..

Ударнік. Мір без анэксій і контрыбуцый? Ды вы ведаеце, таварыш з „Аўроры“, што нашы салдаты думаюць, што Анексія і Контрыбуцыя — краіны такія — ха-ха!..

Барыка. Што-б яны ні думалі, але прымаюць такія лёзунгі. А вашых разумных і зразумелых — „вайна да пабеднага канца“ — ня прымаюць!

Ударнік. Ведаем лёзунгі вашых лістовак: „Акопнай праўды“, „Дызэртырскай праўды“ і іншых вашых „Праўд“. Вы самі, таварыш матрос, ня ведаеце, што вы слугі германскага генэральнага штабу!

Барыка. І вам ня сорам, гаспадзін ударнік, паўтараць плёткі базарных кумак пра плямбірованыя вагоны?