Старонка:Каля тэрасы (1929).pdf/39

Гэта старонка не была вычытаная

ЗЬЯВА XIII
Тыя-ж, Генадзі

Генадзі (засмучоны). Вы тут, кузіна Манюня і ты Ніколя. Як усё дзіўна… зірнеце… усюды чырвоны лісьць, чырвоны лісьць…

Манюня. Ён сымболь зьмены, Генадзі…

Генадзі. Мне здаецца, што гэтая восень ніколі ня скончыцца… ніколі… ня скончыцца… Хочацца плакаць… (Плача).

Мікола. А мне страляць… страляць… кулямётаў… кулямётаў…

Манюня. А мне сьмяяцца хочацца… сьмяяцца і іграць. Іграць, Бэтховэна іграць, сонату героічную! (Бяжыць).

Мікола і Генадзі (за ёй). Манюня! Манюня!

ЗАСЛОНА