Старонка:Каля тэрасы (1929).pdf/57

Гэта старонка не была вычытаная

Софі. Нікуды ты не паедзеш, мой хлопчык! Пойдзем туды… там столькі лісьця…

Генадзі. Чырвонага лісьця… яно шаволіцца пад нагамі… Мне страшна.

Софі. Мы будзем таптаць яго, таптаць. (Вабіць яго; праз нейкі момант крык).

Софі (бяжыць назад). Там нехта ляжыць пад лісьцем. Цела, цела!

Генадзі. Я казаў, я казаў! (Абое бягуць на тэрасу).

ЗЬЯВА V
Тэкінец, Сысой

Тэкінец. Какой-та жэншчын напугал, на меня наступал!

Сысой. Ха-ха-ха! Ну, і чудак ты азіяцкі, брацішка! Вось што, адыйдзі крыху далей, туды ў кусты.

Тэкінец. Удырал?

Сысой. Ды не! Навошта табе ўцякаць! Лажысь там, далей і ляжы!

ЗЬЯВА VI
Сысой, Манюня

Манюня (шпарка). Таварыш Сысой, вы тут?

Сысой. Мы тут, вартуем… Таварыш Барыка… сказаў…

Манюня. Вось што, таварыш Сысой! Бярэце яго і за мной во сюдэю, — трэба адну рэч вынесьці.

Сысой. З дому?

Манюня. Так. Праз вакно. Хутчэй. (Вядзе іх у бок дому, не праз тэрасу).

ЗЬЯВА VII
Прахайла, Раіса (з рэчамі)

Прахайла. Калі Барэновічы ўжо ўцяклі, што я буду рабіць? Куды ўцякаць? Да каго?

Рая. Мікола Васілевіч казаў мне, што хутка вернецца сюды…

Прахайла (дражнячы). Мікола Васілевіч ёй казаў! Да ў яго такіх як ты — во колькі! Ты адна думаеш?

Рая. Ня сьмейце! Коля мне прызнаўся, што… што любіць мяне, — а вы…