ЗЬЯВА V.
Людвіка, Юрка.
ЮРКА (да Людвікі ціха). — Сягоньня я прыду да цябе́ пагутарыць…
ЛЮДВІКА. — Добра. Як маці засьне́…
ЮРКА. — Алѐ. А трудненька-ж пераканаць тваю маму!..
ЛЮДВІКА. — Яе́ не пераканаеш. Шкада толькі, што пачаў гаварыць аб гэтым!
ЮРКА. — Усё роўна…
ЗЬЯВА VI.
Людвіка, Юрка, Матка.
МАТКА (варочаецца). — Вось маеце, панок, 60 капеек…
ЮРКА. — Добра, дзякую… Ну і трэба мне́ ўжо забірацца ў сваю кануру, супачыць… Ну, яшчэ раз (цалуе Матку ў руку і падае́ руку Людв.) бывайце здаровы і блага не ўспамінайце! (забірае бялізну і пачку, каторую прынёс з вуліцы, і йдзе́ на ле́ва).
ЗЬЯВА VII.
Людвіка, Матка.
МАТКА. — Бывайце здаровы, няхай вас Бог сьцеражэ! (да Людв.): Ну, і нам ужо пара супачыць. Праз уве́сь дзе́нь замарыліся! Кладзіся ўжо спаць, бо заўтра трэба рана ўставаць! (Забірае тале́рку Юркі).
ЛЮДВІКА (ідзе́ на лѐва).
