кладае сваю руку на незалежнасьць суседніх князьстваў Полацкай Русі. Карыстаючы з таго перапалоху, каторы зрабілі на Русі татары, ён захватвае так званую Чорную Русь, тэррыторыя якой займала правые прытокі Нёмана. Тут ён адтрымаў уладу над гарадамі: Навагрудкам, Слонімам, Горадняю, Волкавым і др. Яго падручные князі ў гэты самы час зацьвярдзіліся ў Полацку. Сталіцаю свайго гаспадарства Мендаўг зрабіў Навагрудак.
Такім спосабам, Мендаўг збудаваў гаспадарства, каторая з самага пачатку было ня проста літоўскім, а літоўска-беларускім. Літоўскі гаспадар добра разумеў, што аперціся толькі на літвіноў ён ня може. Племя літвіноў было невялікае, апроч таго ў ім ня было культурнай моцы. Трэба было цягнуць да дзяржаўнага жыцьця рускае грамадзянства. Толькі яно было тым элемэнтам, з каторага можна было ўзяць і ўзброяную сілу, і організацыйна-культурную традыцыю, каторая была надта патрэбна для маладога яшчэ слаба організованага гаспадарства. І полацкая Русь пэўна дала новаму гаспадарству свае парадкі, звычаі, ўстановы і культуру.
Новаму гаспадарству найбольш пагражалі крыжакі, Яны карыста лі з кожнага прыпадку, каб рабіць паходы на Літву і Беларусь. Мендаўг, добра ведаючы, што барацьба з нем цамі яшчэ немагчыма, стрымываў іх, пасылаючы ім падарункі. Каб лепш забясьпечыць сваё гаспадарства ад нападаў кры” жавоў, ён нават прыняў у 1250-м годзе вадахрышча, Разў” меецца, гэтае вадахрышча меда толькі політычны кірунак. «было льстіво», як кажа летапісеп. Зрабіўшыся офіцыяльв хрысьцьянінам, Мендаўг ў натуры не зьмяніўся. Ён, як і ра” ней, прыносіў афяры сваім старым паганскім багом; як рах ней, выходзячы на паляваньне, баяўся, каб заяц не перабёі яму дарогі. Выявілася ўсё такі, што гэтае «льсгівае» вада” хрышча не забясьпечыла Літвы ад нападаў немцаў. Тэд Мендаўг зрокся аа стаў на чале варанага на”
ліся ад паходаў па літоўска-беларускіе землі. й
Асобные князі былі“ёдаволены самаўладзтвам Мендаўга. Яны апіраліся па мясцовые сэпаратыўные жадавьпі. Ня ма”
