Гэта старонка не была вычытаная
Дзяк таксама ня увалак:
Ў думках пхне у торбу-ляпу
То сьвіняціны кавалак,
То авечую ахлапу.
Добра гэтак і маліцца:
Горла ёсьць за што падраці,
Бо за гэта, „да сьвяціцца“
Ён паўгода будзе жраці…
Але глянем, што ў падзяку
Бог пашле — і то часамі —
Селяніну-небараку:
Толькі бульбу „з мундзярамі!“
Дык скажэце-ж-на хваробу
Слухаць мне паповы казкі,
Каб яны маю вантробу
Аб‘ядалі з „божай ласкі?“
Годзі ім сядзець на карку!
Я свайму дзіцяці лепей
Дам якую-небудзь скварку,
Чым трымаць на поснай рэпе!
|}
