Гэта старонка не была вычытаная
Прынясло-ж сюды паскуду!“
Малады за маладою,
Як пачулі, з перапуду
Бразь аб землю галавою!
Чым пазбыцца ад нарады,
Ад праклятай вераўчыны?
Ўзьняўся гоман — ані рады,
Як у школе на басіны!
„Не чапай, Сымон, рукою!
Ў печ яе! у печ, заразу,
Падчапіўшы качаргою,
І спаліць усю адразу!“
Затрасло ва ўсіх паджылкі
Запякла у горле смага,
Як Сымон, узяўшы вілкі,
Нёс абору у печ — адвага!
Ой ты, цемра і дурота!
З-за паршывае аборы,
Як халявы з тога бота,
Сталі самі чаратворы!
Калі вечарам дазналась
Пра знахарскую пацеху
Моладзь, — так нарагаталась,
Што жывот балеў ад сьмеху!
|}
