Гэта старонка не была вычытаная
Падстаўляй адразу шчоку
Пад другую аплявуху
Або хто-нібудзь у полі
Абдзярэ цябе, як ліпку —
Не пярэч яму ніколі!
І капшук аддай і піпку!
Найважней — працуй да сьвету,
Хоць бяз солі, хоць бяз хлеба,
Бо душа твая за гэта,
Як па маслу, пойдзе ў неба!
Добра сьцеле — мякка сьцеле,
Але цьвёрда надта спаці
На паповінай пасьцелі…
Памяркуй сама ты, маці!
Папрабуй яму папасца…
Ў кіпцюрах сваіх, кудлаты,
Растрасе цябе, як трасца,
Дах і комін здыме з хаты!
Хай заблудзіць конь ў атаву…
Ці-ж даруе ён, харошы?
У папоўскую халяву
Шуфлем сып, Мікіта, грошы!
Бо іначай — перапіша,
Спанятуе ўсё да ніткі
І кадзідла так раздыша,
Што і гузік вырве з сьвіткі!
Чалавека — ня бывае?
Пахаваць прыходзіць жонцы…
Ён бяз літасьці спытае:
А рубель зьвініць ў машонцы?
