Старонка:Качаргой па абразох (1930).pdf/46

СЬВЯТАЯ АГАТКА

З нязнанага аўтара

Даўно ужо я гэта чуў
Ад старага Кандрата,
Што ў Менску некалі жыла
Бязродная Агата.

Любіла піць, хлусіць, гуляць —
Усе аблуды знала,
і, як цыган, па дваццаць пяць
Хлапцоў у дзень мяняла.

Сказаць, каб пекная была —
Ня скажа вам поэта,
А проста так, як і усе, —
Звычайная кабета.

Глытаўшы неяк чарнасьліў,
Яна чагось злавала, —
Завязла костка ў гарляку,
І вось — яе ня стала.

Яна ад злосьці аж раўла
І лаялась бяз конца,
Але дарма, бо ўжо душа
Ляцела каля сонца.