Гэта старонка не была вычытаная
Мо‘ хто не паверыць
І зубы ашчэрыць:
„Пра леташні сьнег,
Успамінаў ня трэба!
Калісьці бывала,
Што поп абірала —
Цяпер-жа ён лас
І кавалачкам хлеба!
Што дасьць, калі ласка,
Якуб ці Параска —
Ён возьме з падзякай,
Бяз торгу і крыку:
„Дай болей“ — ня скажа,
Паклоніцца — ляжа!
Пашло духавенства
Інакшага ліку!“
Ня першае лета
Я ведаю гэта:
Ваўкі у авечую
Строяцца скуру,
Каб ласачкай душу
Абтрэсьці, як грушу —
За сорак гадкоў
Я пазнаў іх натуру!
Бяз царскай кароны
Няма абароны —
Другія часы
У краіне Свабоды:
