Гэта старонка не была вычытаная
інакшыя людзі —
Ня возьмеш за грудзі,
Як гэта было
Ў паднявольныя годы!
А дай толькі ўладу —
Намолішся ззаду.
Ня знойдзеш прытулку
Ні ў лесе, ні ў садзе —
І з пеклам і з раем
Старым абычаем
Усёй чацьвярнёю
На шыю ўсьсядзе.
Цяпер ён ня ласы
На нашы кілбасы, —
А толькі ўсё гэта,
Браточкі, няшчыра!
Гаворачы з вамі,
За пазухай камень
Заўсёды трымае
„Сьвятая праныра“…
Пакуль да аброці,
Ня чорна у роце!
А зловіць падманай
Каня у вуздэчку, —
Вярхом — і паедзе!
Ня раз, мой суседзе,
Прыймалі мы воўка
За тую авечку.
