Старонка:Колядная пісанка (1913).pdf/50

Песьня і народ.

(Трохі казка).

---

Даўно ўжо, даўно ўжо с пары тэй былой
Сталецьцяў мінула не мала,
Між небам лазурным і чорнай зямлёй
Прывольная думка лунала.

Яна агледала бязмерны прастор,
І пасынкаў бачыла долі,
Як рукі з зямлі працягалі да зор
І ў цемры каналі паволі.

Быў жыць адзінока надзел бедакоў,
Нішто іх c сабой не лучыла —
Ні крыльлі свабоды, ні скруты акоў…
Адна толькі матка-магіла.

Не зналі змагаць грамадою прашкод
І Бога хваліць грамадою;
Па шчасьці нязведаным грэшны народ
Ўздыхаў, як канюх за вадою.