Старонка:Колядная пісанка (1913).pdf/53

Жэбрачка.

Дайце кавалачак хлеба ёй цьмянага,
Дайце пуховаго, дзе-ж ёй узяць?
Што яна возьме з жыцьця бэзталаннааго?
Дайце, што можэце даць!

Гора памела на сьвеці убогая!
Гляньце: згрыбела, згарбела у крук.
Доля занадта надалася срогая, —
Выбіла шчасьце ўсё з рук.

Была дзяўчынаю, была красуня,
Была вагонь, — не глядзі, дзяцюкі!
Ўзглянеш і сэрца праймецца як кулею;
Мелі пецеху бацькі.

Чае надыйшоў, і была гаспадынею,
Быў гаспадар багатыр на сяле,
Была над мужам царыцай, княгінею,
— Бог калі шчасьце пашле!

Была і маткаю, была шчасліваю,
Двох аднагодкаў Вялікі ёй даў: