Старонка:Колядная пісанка (1913).pdf/56

ЮДАМ.

Да вас паны, што голасна крычыця
Аб прыязні сваей да „беднаго“ народу,
Што раіця па лісьсяму: „маўчыце,
„Няўдоўга вам дамо багацтва, волю, згоду“.

Да вас мой верш і словы усе благіе,
Бо словам вы адны, а справамі другіе.
Калі для нас жадаеця багацтва,
Нашто з бяздольнаго здзіраеця апратку?

Нашто ж тагды вы плодзіця жэбрацтва,.
Дамы пустошачы бяз ліку, бяз астатку
„Брацтва, волі“… Німа вам нашай веры!
Бо ў той жэ год ліхі, як ў полі неўрадзіла
Галоднаму на прокарм хлеба меры
Аднэй ні далі вы. І злаялі няміла…

„Мы волю вам“… Пракляцьце вам і з ёю!
Чаму ад волі вашай мы стагнаць павінны
— Яна ланцуг над нашаю зямлёю;
Астрог на наш народ спакойный і бязвінный.