Старонка:Комсамольскія вершы (1930).pdf/31

Гэта старонка не была вычытаная

∗
∗ ∗

Ён прышоў,
Прышоў квяцісты травень,
Ахінуты ў белы футарал.
І на яблынях пялёсткавую навісь
Кінула шаўковая зара.

…Сьветлы мой! Мне сёньня —
Цэлых дваццаць!..
Ну, а ты, здаецца, маладзей…
Мне так хочацца вясёла прывітацца
І з табою разам заірдзець!

Людзі ёсьць… Глядзяць яны з падлоб‘я.
Ты для іх —
Што хмарны лістапад…
Росквіт наш яны імкнуцца ўгробіць,
Павярнуць гісторыю назад.

З-пад каменьняў, ніцыя вужакі,
Напаўзаюць, сеюць ліпкі сон…