Старонка:Коннік без галавы (1941).pdf/112

Гэта старонка не была вычытаная

— Горш, значна горш! Хутчэй! Уставай і глядзі. Хутчэй, а то будзе позна. Уставай і глядзі на ганьбу вашай сям‘і. Хутчэй-жа, інакш імя Пойндэкстэраў будзе пасмешышчам для ўсяго Техаса!

Пасля такога папярэджання, вядома, нікому з членаў сям‘і Пойндэкстэраў не захацелася-б спаць. Юнак умомант усхапіўся на ногі і з неўразуменнем глядзеў на стрыечнага брата.

— Не траць часу на тое, каб апранацца, — заявіў усхваляваны капітан. — Хутчэй! Хутчэй!

Незацейлівы касцюм, які юны Генры прывык насіць, праз некалькі секунд ужо быў на ім. Юнак хутка пайшоў за капітанам у сад.

— У чым справа, Касій, — запытаў ён, калі Кольхаун знакам даў зразумець яму, што трэба спыніцца. — Скажы-ж мне, што ўсё гэта азначае?

— Глядзі сам. Стань бліжэй да мяне. Глядзі праз гэты прасвет дрэў у тым напрамку, дзе заўсёды стаіць твая лодка. Ці бачыш ты што-небудзь там?

— Штосьці ў белым. Як быццам жаночая сукенка. Гэта жанчына.

— Правільна, гэта жанчына. Хто-ж яна, як табе здаецца?

— А я не ведаю. А ты ведаеш, Касій, хто гэта?

— Побач з ёю другая фігура, у цёмным.

— А гэта як быццам мужчына. Так, гэта мужчына.

— А хто ён, як ты думаеш?

— Як-жа я магу ведаць, Касій? А ты ведаеш?

— Так, я ведаю. Гэты мужчына — Морыс-мустангер.

— А жанчына?

— Гэта Луіза, твая сястра, у яго абдымках.

Юнак кінуўся наперад.

— Стой! — сказаў Кольхаун, схапіўшы яго. — Ты забываешся, што ты не ўзброены, а ў мустангера ёсць зброя. Гэта я ведаю. Вазьмі вось гэта і гэта, — прадаўжаў ён, перадаючы яму свой нож і рэвальвер. — Я хацеў сам пусціць іх у ход, але падумаў, што лепш будзе, калі гэта зробіш ты як брат і абаронца сваёй сястры. Наперад, Генры! Толькі глядзі, не лучы ў яе. Падкрадзься ціхенька, папярэджваць не трэба. Страляй яму ў жывот. А калі ўсе шэсць куль не прыкончаць яго, тады закалі нажом. Я буду стаяць непадалёку і дапамагу табе. Бяжы!

Генры Пойндэкстэр не меў патрэбы ў гэтых подлых настаўленнях. Ён кінуўся выратоўваць чэсць сваёй сястры.

— Паганы нягоднік! — закрычаў ён. — Луіза, адыйдзі ўбок і дай мне забіць яго. Адыйдзі, сястра, адыйдзі, я табе кажу!

Замест таго каб выняць рэвальвер і абараняцца, Морыс-мустангер спрабаваў толькі вызваліцца з абдымкаў дзяўчыны, баючыся за яе, але яна мацней прыціскалася да яго.

Стрэліць у мустангера азначала-б для Генры рыскаваць жыццём сястры. Генры спыніўся і не спусціў курка.

Гэта прамаруджанне выратавала іх усіх. Пакінуўшы мустан-