— Што з табою, дружа Плутон? Ты выглядаеш змрачней за хмару. І чаму гэта ў цябе сярод белага дня раптам вароты на запоры? Ці не здарылася ў вас чаго?
— Так, так, містэр Стумп, здарылася. Іменна здарылася, няшчасце здарылася. Вялікае, вялікае няшчасце.
— Гавары-ж хутчэй! — усклікнуў паляўнічы. — Гавары! Нічога-ж не можа быць страшнейшым, чым тое, што напісана ў цябе на фізіяноміі. Ці не здарылася чаго з тваёй маладой гаспадыняй? Не можа гэтага быць! Міс Луіза…
— Не, не, з міс Луізай нічога не здарылася. Але падобна да гэтага. Маладая міс дома. Увайдзіце, містэр Стумп. Яна сама раскажа вам пра жудасную навіну.
— А твой гаспадар? Ён дома, праўда?
— О, не, не. Яго цяпер няма. Гаспадар цяпер далёка ад дома. Ён паехаў чвэрць гадзіны таму назад. Яго няма цяпер дома. Ён паехаў у прэрыю. Туды, дзе дзікія коні. Туды, дзе было паляванне месяц таму назад.
— У прэрыю, дзе дзікія коні? Чаго-ж ён паехаў туды? Хто-ж паехаў з ім?
— О-о! З ім містэр Кольхаун і шмат іншага народу. — О-о! Там іх шмат. Гэта Плутон вам праўду кажа.
— Ну, а ваш малады містэр Генры — ён, напэўна, таксама паехаў з ім?
— О, містэр Стумп, у гэтым якраз наша гора. Містэр Генры паехаў таксама. І ён ніколі ўжо не вернецца назад. Яго конь прыбег дадому; ён увесь быў у крыві. Ой, ой, людзі кажуць, што містэр Генры памёр ужо.
— Памёр? Ты праўду гаворыш, негр?
— О! Гэта сама праўда, містэр Стумп. Мне цяжка гаварыць гэта. Яны ўсе паехалі шукаць яго труп.
— Ну, забяры гэта на кухню. Тут індык і дзікія куры. Дзе мне можна ўбачыць міс Луізу?
— Я тут, містэр Стумп. Заходзьце! — адказаў срабрысты галасок, добра знаёмы паляўнічаму, на гэты раз гучэўшы так сумна, што Зеб Стумп ледзь пазнаў яго.
— Увы, усё, што Плутон вам сказаў, усё гэта праўда. Мой брат загінуў. Яго ніхто не бачыў з пазаўчарайшага вечара. Яго конь вярнуўся дадому з крывавымі плямамі на сядле. О, Зеб, аб гэтым нават страшна падумаць!
— Так, гэта цяжкія навіны. Ён некуды паехаў, — а яго конь вярнуўся адзін. Я не хачу прычыніць вам лішняга болю, міс Луіза, але, магчыма, і я магу дапамагчы ў гэтай справе, а для гэтага мне трэба ведаць падрабязнасці.
Луіза расказала Зебу ўсё, што ведала. Толькі тое, што адбылася ў садзе і што было перад гэтым, яна захавала ад яго. Яна спаслалася на расказ Обердофера ў пацверджанне таго, што Генры, напэўна, паехаў за мустангерам.
Зеб Стумп быў глыбока ўсхвалёваны яе расказам. А калі
