— Вельмі мала, сэр. Лепш гаварыце па-англійску.
— О, па-англійску — тым лепш для нас. Скажыце мне, міс, вы нікога не сустрэлі па дарозе? Я хачу сказаць, ці не сустрэлі вы якіх-небудзь коннікаў, або, магчыма, заўважылі чый-небудзь лагер?
Ісідора або не рашалася, або абдумвала свой адказ.
Плантатар прадаўжаў распытваць з максімальнай далікатнасцю.
— Дазвольце ў вас запытаць, дзе вы жывеце?
— На Рыо-Грандэ, сен‘ёр.
— Вы цяпер проста адтуль?
— Не, з Леоны.
— З Леоны!
— Гэта пляменніца старога Мартынец, — растлумачыў адзін з прысутных. — Яго плантацыі прылягаюць да вашых, містэр Пойндэкстэр.
— Так, я пляменніца дона Сільвіо Мартынец.
— Значыць, вы едзеце проста з дому? Даруйце, магчыма, гэта вам здасца навязчывасцю з майго боку, але запэўняю вас, міс, мы распытваем у вас не з пустой цікаўнасці. Нас падштурхоўваюць да гэтага вельмі сур‘ёзныя прычыны, больш чым сур‘ёзныя.
— Так, я еду проста ад гасіенды Мартынец, — адказала Ісідора, робячы выгляд, што не звярнула ўвагі на апошнюю фразу плантатара. — Я выехала з дому майго дзядзі роўна дзве гадзіны таму назад.
— Вы нікога не сустрэлі ў гэтых месцах, міс?
— Так, сустрэла.
— Каго-ж? Будзьце ласкавы, апішыце нам яго.
— Жанчыну.
— Жанчыну? — водгуллем адазвалася некалькі галасоў.
— Так, сен‘ёры.
— Каго-ж іменна?
— Амерыканку.
— Амерыканку? Тут? Адну?
— Так.
— Хто-ж гэта?
— Я не ведаю.
— Вы не ведаеце яе? А як яна выглядала?
— Як яна выглядала?
— Так, як яна была апранута?
— У касцюме для язды конна.
— На кані, значыцца?
— На кані.
— Дзе-ж вы сустрэлі жанчыну, пра якую вы гаворыце?
— Недалёка адсюль, толькі з другога боку лесу.
— У якім напрамку яна ехала? І ці ёсць там якое-небудзь жыллё?
— Толькі адно хакале.
